Herfstgedichten
Heimwee in de herfst
De herfst brengt altijd heimwee mee
Heimwee naar ik weet niet waarheen
In de herfst voel ik mij vaak alleen
Liefst zou ik verdwijnen in een boot op zee
2002 07 26
Vlinder voor een dag*
De zomer lijkt over
zijn hoogtepunt heen
Er fladdert daarginder
nog een dolende vlinder
Waar gaat hij toch heen?
Wat wil hij nog vinden
nu warme zomerse winden
wijken voor onbestemd weer?
Ons nietige ik is graag machtig
Maar het is niet zo krachtig
Het is kwetsbaar en klein
als een vlinder kan zijn
Frêle als een vlinder
die leeft met de dag
Even wat fladderen mag
tot hij heen gaat naar ginder
Fladdert wat rond in de regen
glanst als de zon schijnt
Een onbetekenend leven
Toch een deel van het Zijn
Fladdert wat rond in het Zijn
Onbeduidend en klein
gaat hij op in het Zijn
kent geen ik en geen mijn
Zou het niet zalig zijn
vrij van een ik en een mijn
kwetsbaar en klein mogen zijn
in het alom aanwezige Zijn?
*De vlinder is het symbool van de ziel
Laag Soeren 1982
De zomer is voorbij
Wanneer we stil zijn en luisteren
horen we de bomen
duidelijk hoorbaar tot ons fluisteren:
De zomer is ‘voorbij
voorbij, voorgoed voorbij’
De wind verheft zijn stem
tot hoog boven de bomen
De zomer wordt verdreven
naar verre zuidelijke streken
Wolkenstapels hullen de zon
in een zwellend wolkendek
De laatste resten van de zomer
worden weldra weggespoeld
Onophoudelijke stromen
vallen op de fluisterende bomen:
De zomer is ‘voorbij
voorbij, voorgoed voorbij’
Zachtjes zingt een dolende vogel
nog vrolijk in de bomen
Hoopt hij dat de zomer
naar hem terug zal komen?
Misschien doet hij een poging
wind en wolken te bewegen
om de zomer terug te krijgen
en bij ons te laten blijven
Zonnige momenten zijn niet blijvend
Om de regenwolken voort te drijven
weet de wind weet niet meer van wijken
en hij drijft de donkergrijze wolken
voort als dreigend uitgedoste boden
die het nieuwe jaargetij verkonden
*****
De zon weet langzaamaan van wijken
Nog haast dagelijks geeft hij zijn groet
waardoor hij ons vertrouwen doet
in het licht dat hij zal blijven brengen
en dat dagen later weer gaan lengen
De zomer is voorbij, maar niet voorgoed
De donkere tijden zijn maar tijdelijk
Ook de fluisteringen van de bomen
zeggen dat het licht zal blijven komen
Hoeveel zomers er ook mogen komen
alle zomers zullen alle weer voorbij gaan
In eeuwige regelmaat verwisselen zich
de donkere en de lichte tijden
Eeuwig is alleen het licht
maar voorts moet alles wijken
Een paar momenten slechts
trotseren tijdelijk de tijd
Ik heb ze met mijn pen
ontrukt aan de vergetelheid
’s Avonds aan de IJssel 2008 08 13
De avond valt in vrede
Fiets hier voor m’n plezier
Waar is het mooier dan hier?
Een aangenaam verblijf
Eindelijk rust in mijn lijf?
Boven de zilver blinkende stroom
schijnt een bijna volle maan
zoals in een wondermooie droom
en hij kijkt mij stralend aan
Voorbij de heuvels aan de horizon
nog een laatste sprankje zon
De avond valt in vrede
De dag is haast verleden
Vogels vliegen weg in de verte
tot zij zich aan het gezicht onttrekken
Zo wijkt het leven in het onbestemde
met al wat mij bevreemde en beklemde
Herschreven herfstgedicht 2020 03 12
Spinnewebben
In een spaarzaam wordend mistig licht
glinsteren de spinnewebben in het zonlicht
voor ze weldra weer ontbinden uit ons zicht
Als dit spinrag wuiven woorden in de wind
Woorden waarin ik een antwoord vind
op problemen die ik zag als kind
Woorden die een antwoord geven
op de vele vragen in mijn leven
waar mijn ziel een web uit heeft geweven
Woorden waar mijn ziel in wonen kon
in het web van woorden dat hij spon
die hij nergens anders uiten kon
Woorden waar hij nog in wonen kan
zolang de aarde nog het web zal dragen
dat een antwoord gaf op al zijn vragen
en zolang hij nog niet elders wonen kan
De Steeg 1996
Spinrag
Ik ben verstrikt geraakt in bergen werk
Als een spin weef ik een werelds web
dat in de herfst zal zijn verdwenen
De draden die ik heb geweven
de regels die ik heb geschreven
waar zullen ze dan zijn gebleven?
Een dwarrelend blad in de wind
Zoals een dolend dromend kind
als een dwarrelend blad in de wind
zijn weg wel ergens vindt
Zo vindt wat ik doe en wat ik zeg
ook wel ergens zijn weg
als ik mij in Gods handen leg
Wie of wat hij ook mag zijn
Een niet te vatten bewustzijn
waarin wij leven bewegen en zijn*
Het leven met zijn beklemming
zijn gewoonten en gewenning
vindt per slot zijn bestemming
In een omvattend bewustzijn
waarin wij leven bewegen en zijn
en soms in een glimp van bewust zijn
*Handelingen van de apostelen 17:28
2019 10 22
Herfst, wind en regen
Waarom verdiep je je in al die dingen
in plaats van al het mooie te bezingen?
Waarom hou je je toch bezig met de dood
en met mensen in problemen en in nood
als het volle leven zoveel meer biedt
dan problemen als je ruimer ziet?
Zelfs de herfst met wind en regen
is nog vol uitbundig kleurrijk leven
rijke rode, bruine, gouden gele tinten
Overal is wel iets moois te vinden
En er zijn nog zonnige momenten
ook al is het is lang geen lente
Kletterende buien lijken niet te stuiten
en ze reinigen de straten en de ruiten
met een stroom van hemelwater
die we lekker stromen laten
Als de meeste buien over zijn
komt de zon wel weer tevoorschijn
helder stralend in de frisse sfeer
van het onberekenbare weer
Als de herfst aan ons voorbij gaat
en de winter voor de deur staat
denk ik soms weleens heel even
hoeveel jaar ik nog zal leven
waar ik aandacht aan zal geven
In een wereld vol conflicten en problemen
die een mens als ik niet weg kan nemen
kan ik beter van de mooie dingen
dichten en het leven gaan bezingen
2008 01 06
Bij het afscheid van een levenswerk
De laatste vlucht van een zwaluw
Hoog in de onmetelijke lucht
bereidt de zwaluw zich voor
op zijn afscheidsvlucht
Zijn vertrek zet zich door
Weldra zal hij gaan
naar een ander bestaan
naar lichte rustige streken
nu de zomer hier is geweken
Donkere sombere tijden
wil hij liever vermijden
Verval en neergang
duren hem al te lang
Eén zwaluw kan geen lente maken
moet daarom zijn inzet staken
Als de teruggang zich gelden doet
is het tijd dat hij vertrekken moet
Opgang en bloei duren lang
Na de opgang komt de neergang
Na de bloei volgt het verval
De eerste tekens zijn er al
Zelfs al breekt de zon nog door
bereidt hij toch zijn aftocht voor
en spreekt zijn reserves aan
als hij eindelijk moet gaan
In zijn werkzame leven
vliegt hij nog maar even
voor hij weg moet gaan
De herfst komt eraan
De herfst in zijn leven
heeft de zon nu verdreven
Seizoenen komen en gaan
in een eindig bestaan
Eén zwaluw kan de herfst niet keren
Te rank en teer om zich te verweren
tegen stormen van vergaan
kan hij beter nu maar gaan
Zwaluwen komen in het voorjaar
en vertrekken in het najaar
Bij de opgang doen zij mee
Bij neergang zeggen zij nee
Iedere vogel zingt
zoals hij is gebekt
Een trekvogel trekt
en volgt zijn instinct
Er komt een onrust in zijn lijf
die hem tot vertrekken drijft
Een roep van het bestaan
dat hij eindelijk moet gaan
Hij verlaat een dierbaar land
verbreekt een hechte band
Weldra volgt zijn afscheidsvlucht
hoog door de onmetelijke lucht
